Otobüste arkamda senin sesini duydum. Telefonla konuşuyordun. Kimdi bilmiyorum ama mutluydun. Çok konuşmadın. Kapattın telefonu... Uzun süre sesin gelmedi. Kafamı çevirdim. Sana bakmak için... İşte o an kalbim paramparça oldu. Bogazım düğüm düğüm oldu. Gözlerim doldu. Daha fazla bakamadım. Ellerimle ağzımı kapattım. Sessizce agladım... O günden sonra da hep sessizce agladım... Bir sendin beni buralara baglayan, sende olmayınca kalmak için bir sebebim kalmadı. Çok da kalamadım zaten kendimi ne kadar zorlasamda... Çekip gittim... Sessizce...
Şimdi çok merak ediyorsundur seni nasıl gördüğümü... Bunu hazmetmem çok uzun sürdü ama artık geçti anlatabilirim...
Kafamı çevirdiğimde benim başımın olması gereken omzunda başka bir prensesin başı vardı. Benim tutmam gereken ellerinin arasında başka bir prensesin eli vardı... İşte o an anladım ki sen hiçbir zaman benim olmayacaksın. Kalbim acıya acıya seni unutmaya çalıştım. Ama yapamadım. Seni hergün görmek daha da zorlaştırdı. Tek çarem gitmekti. Gittim de zaten... Seni unutamadım ama yokluğuna alıştım. Benim olmamana alıştım yada kabullendim bilmiyorum... Tek bildigim bir şey var o da sensizlik bana hiç yaramadı... Eski ben degilim... Yeni çevre edinmedim. Sadece bir arkadaşım var onunla da çok sık görüşmüyoruz. Benim dostlarım kitaplar oldu. Biliyor musun ben artık sana aşık da degilim. Hayali kitap kahramanlarıma aşığım...
Korkma delirmedim. Ben sadece kitap kahramanlarının aşklarıyla kendi mi avutmayı ögrendim. Onlar bana yetiyor artık. Fazlasını istemiyorum.
Senden sonra hayatıma bir kaç kişi girmeye çalıştı ama izin vermedim. Çünkü benim hayatım senle beraber bitti. Ölmüş birinden kimseye fayda gelmezdi. Onlarda çok kalmadı zaten bir iki kere kapımı aşındırdılar. Sonra vazgeçip gittiler. İyi de oldu. Kimseye boş hayaller ve umut vermek istemiyorum. Olmayacak bir şey için... Aynı süzgeçten bende geçtim bilirim o anki hayal kırıklığını, dağılan kalbini, sıkışan nefesini... Ben yaşadım hemde çok acı bir şekilde... Bunları sen üzül diye yazmıyorum. Ben senin üzülmene bile dayanamam. Seni üzdüm diye kaç gece uykusuz kaldıgımı hatırlamıyorum bile. Şimdi ise senin hayalin var birde roman kahramanlarım.. Yetiyor bana...
Aşkların en güzeli bu sana yazdığım sayısını unuttuğum kaçıncı mektup. Hiçbirini göndermedim. Bunu da göndermicem. Bu mektupta eski mektuplarının arasında kaybolup gidecek. Belki bir gün cesaretimi toplarsam gönderirim.
HOŞÇAKAL AŞKLARIN EN GÜZELİ...
~bozuk plak ~
